Do tej pory skupiałem się nad marketingowymi aspektami związanymi z karierą muzyczną, rozwojem osobistym artystów i porównywałem prowadzenie firmy z działalnością artystyczną. Teraz chciałbym się skupić nad szerszym spojrzeniem na przemysł i branżę muzyczą. Zacznę od historii branży muzycznej i porównam czym się różniła od tej teraźniejszej. Czy przewidywano upadek branży? Co się najlepiej sprzedawało i dlaczego.
Przemysł muzyczny znajduje się pomiędzy sztuką a handlem. Zbudowany jest wokół przedsiębiorczości oraz innowacji technologicznych. W czasach obecnych jesteśmy świadkami zmian z formatów fizycznych na formaty cyfrowe. Dodatkowo pojawiają się pesymistyczne głosy o początku końca branży muzycznej jaką znamy. Wydaje mi się, że nie do końca tak jest. Podczas ciągle postępującego spadku sprzedaży fizycznych nośników. Sprzedaż streamingowa ma się z roku na rok coraz lepiej. Zwiększa się również popyt na występy na żywo, i cyfrowa sprzedaż albumów i singli.
Wróżono, że branża muzyczna się kończy, kto teraz będzie chciał kupować nuty mając do wyboru alternatywę (Pianolę), dzięki której ulubione piosenki były odgrywane mechanicznie. Dodatkowo pianola budziła niepokój wśród muzyków, ponieważ za granie na żywo artyści otrzymywali wynagrodzenie a Pianola korzysta z ich melodii, odgrywa wszystko mechanicznie a w dodatku nie bierze za to wynagrodzenia.
Nie, ponieważ Amerykański Kongres zmienił ustawę dotyczącą praw autorskich i od tamtej pory za każdą sprzedaną mechaniczną rolkę twórca melodii otrzymywał opłatę licencyjną. Dodatkowo drukarnie na tym nie ucierpiały, nuty sprzedawały się w jeszcze większej ilości egzemplarzy, jak również i rolki Pionoli schodziły na pniu. W latach Dwudziestych ruszyła sprzedaż płyt. Ponownie wydawcy drukujący nuty obawiali się początku końca ich przemysłu. Okazało się, że dzięki sprzedaży płyt wydawcy nut odnotowywali jeszcze większą sprzedaż. Dopiero w latach 30tych doszło do wielkiego kryzysu finansowego, który doprowadził do zdziesiątkowania branży muzycznej.
W latach 30tych ludzie słusznie obawiali się końca branży muzycznej, ponieważ panowała bieda i ludzie nie mieli pieniędzy na kupowanie płyt, pianoli ani nut. Zespołów muzycznych nie stać było na organizację tras koncertowych a z drugiej strony ludzie nie mieli pieniędzy na zakup biletów na ich koncerty. Na szczęście z pomocą dla branży muzycznej stacje radiowe zaczęły zapraszać muzyków którzy grali na antenie na żywo (w tamtych czasach była to innowacja) dzięki temu zaczęły powstawać studia radiowe, w których artyści grali muzykę na żywo. Popularność ich rosła a dzięki temu sprzedaż płyt i nut również.
Następnie wybuchła II wojna światowa wskutek czego, rynek przystopował, a z przyczyn niezależnych od wydawców i producentów płyt produkcja znczanie zmalała. Mężczyźni wyjechali na wojnę i wtedy również wróżono koniec branży muzycznej. Rzeczywiście branża przystopowała ale na froncie powstała kolejna radiowa innowacja, została utworzona Aliancka Radiowa sieć sił zbrojnych dzięki, której ludzie między innymi w Europie mogli usłyszeć amerykańską muzykę dotąd im nieznaną. II Wojna światowa, która siała zniszczenie, wbrew pesymistycznych prognoz końca jak dotąd znanej branży muzycznej okazała się być chybiona. Okazało się, że branża uzyskała impuls, dzięki któremu mogła się rozwijać jeszcze bardziej. Po II wojnie światowej doszło do wielkiej ekspansji zagranicznej przemysłu muzycznego.
Kiedy żołnierze wrócili do domów sprzedaż instrumentów wystrzeliła, podobnie było ze sprzedażą płyt jak i również nut. Pod koniec lat 40 i na początku lat 50 zaczęły powstawać uczelnie i szkoły muzyczne, które uczyły profilów między innymi jazzowych. Co również było innowacyjne, ponieważ wcześniejsze szkoły muzyczne kształciły przede wszystkim o profilu głównie klasycznym. Jak widzisz cechami charakterystycznymi ponad 50 cio letniej historii przemysłu muzycznego w wielkiej pigułce były innowacje i przedsiębiorczość. W drugiej połowie XX wieku branża nabierze jeszcze większego tempa.